Sommige shoots voelen als een diepe ademhaling. Zo’n moment waarop de wereld even zacht wordt, tijd vertraagt en je alleen nog maar getuige bent van iets kleins en groots tegelijk.
Zo voelde deze moeder-en-kind fotoshoot in de Trompenburg Tuinen in Rotterdam.
Zij won de shoot tijdens mijn moederdagactie, maar vanaf het moment dat we elkaar ontmoetten, voelde niets alsof het “gewonnen” was. Het voelde alsof het zo moest zijn. Alsof dit precies het juiste moment was om hen samen vast te leggen — zij, liefdevol en warm; hij, tien maanden oud en nog vol verwondering over alles wat nieuw, zacht en soms een tikkeltje spannend is.
Spelen, ontdekken en niet in het gras (want bah, dat voelt raar)
In de Trompenburg Tuinen is het bijna onmogelijk om niet stil te worden. De hoge bomen, de kronkelende paadjes, het zachte licht dat overal doorheen valt. Maar dat gold even niet voor het gras. Want gras? Nee. Gras was, volgens hem, bah.
En eerlijk? Dat maakte het alleen maar mooier.
We volgden gewoon zijn ritme — zoals een lifestyle fotoshoot met kinderen hoort te zijn. Geen verwachtingen, geen geforceerde poses, geen “kijk eens naar de camera”. Alleen maar kijken wat hij nodig had.
Hij wilde spelen, vasthouden, ontdekken… maar vooral: dicht bij mama blijven.
En dat is precies waar de mooiste beelden ontstonden.
Een kleine pauze die alles even verzachtte
Op een gegeven moment was het klaar.
Niet boos, niet overstuur — gewoon… even klaar met alles.
Hij maakte het op die heerlijke, duidelijke baby-manier kenbaar: armpjes omhoog, gezichtje dat zei “mama nu”.
En gelijk had hij.
We pauzeerden. Even zitten, even dichtbij, even opladen.
Het soort moment dat je niet plant, maar dat stiekem vaak de mooiste is.
Want dit is een shoot met een kleintje: meebewegen, ruimte geven, niets forceren.
De magie zat in de kleine dingen
Wat ik zo mooi vond aan deze ochtend?
Dat alles vanzelf ging.
Dat hij mocht bepalen wanneer we liepen, wanneer we speelden en wanneer het even genoeg was.
Dat zij hem telkens weer zo liefdevol volgde — zonder haast, zonder verwachtingen.
En juist daardoor ontstonden die zachte momenten:
zijn handjes die haar vasthielden, zijn blik die telkens even naar haar opschoof, haar lichte lachje wanneer hij iets nieuws ontdekte (of juist héél duidelijk níét wilde ontdekken — hallo gras).
Het waren geen grote, perfecte scènes.
Het waren kleine stukjes échte dag.
En dát is precies waarom deze shoot me zo raakte.
Trompenburg Tuinen: een plek waar herinneringen vanzelf ontstaan
Ik shoot hier graag — niet alleen omdat het een prachtige locatie is, maar omdat het je dwingt om te vertragen.
De stilte, het licht, de natuur… het maakt dat je automatisch meer in het moment bent.
En dat zie je terug in elke foto.
Voor wie nog zoekt voor een gezinsshoot in Rotterdam: deze plek is echt een cadeautje!
Het belangrijkste wat er is, is dat wij een klik hebben. Dat er vertrouwen is van beide kanten. Alleen dan kan ik jullie magische verhaal vertellen op een manier waarbij we beide ons zelf kunnen blijven. Zodat jullie jezelf terug herkennen op de beelden die ik maak.
En ik kan niet wachten om jouw liefdesverhaal vast te leggen
